Paskamers, en dan voornamelijk de verlichting in paskamers van de “grote ketens”. Ik kan niet zeggen dat ik hier dol op ben. Zo ook deze week stond ik in een snikhete paskamer. Thuis voor de spiegel leek het allemaal nog picobello in orde maar mijn gezicht ziet er met deze afschuwelijke verlichting uit alsof ik al járen niet buiten ben geweest. Ik kijk naar de kledingstukken in mijn paskamer en wat er op een hoopje in de hoek ligt (mijn eigen kleding). Tsja, zwart…alles zwart. Dat maakt mijn “witte” gezicht er niet beter op. Ik mompel dat het aan de verlichting ligt, kleed mijzelf weer aan en verlaat de winkel. Zodra ik naar buiten loop bedenk ik mij ineens… zie ik nou écht bleek, moet ik soms onder de zonnebank om er “ beter uit te zien?”
Tijdens mijn winkeldagje bekijk ik wat mensen op straat. Ik zie mensen voorbij komen waarvan het lijkt alsof ze zo het Caribisch gebied zijn uitgewandeld, en nog net geen koffer bij zich dragen. Ik zie mensen met sjaals en “bleker” dan ik. Maar ik zie ook vrouwen, jonge meiden die mij erg doen denken aan een variatie van een heuse wortel, en dan bedoel ik ook echt een peen. We hebben de zon- en of/zonnebankverslaafde allemaal onder ons. De bodybuilders, omdat met een gebruinde huid de spieren beter tot hun recht zouden komen. Maar ook kennen wij vast wel de mensen die er altijd uitzien alsof ze net een dagje hebben gebakken op het strand, ook al is het -5 en hartje winter in ons kikkerlandje. Hoe dan? Door de zonnebank of cosmetica, zoals selftanningsproducten, sprays etc., noem maar op, maar daarover later meer.
Hier vinden wij: bruin is mooi, terwijl in China al duizenden jaren een ‘roomkleurige huid’ gezien wordt als het kenmerk van Chinese schoonheid. Zij vinden de perfecte huid als ijs en sneeuw, egaal en zacht als room. Vaak worden de uitdrukkingen “transparant kristal” en “warm jade” gebruikt om de warmte en helderheid van een mooie huid te beschrijven. Chinezen gebruiken witmakende crèmes, hebben face-kini’s (een soort bikini voor het gezicht), maar proberen wel op andere manieren westerse invloeden over te nemen. Ik vind dit zo ontzettend zonde.
Natuurlijk ben ik hier zelf ook schuldig aan en breng ik zo nu en dan ook een “verantwoord” bezoekje aan de zonnebank. Maar heb in het verleden ook kennis gemaakt met selftanning. Voornamelijk de doekjes variant staat mij nog goed in mijn geheugen gegrift. Wow, een bruine huid door één huiddoekje, dat klinkt perfect. Dus ik koop een pakje van die ‘’rommel”, poets mijzelf suf en wil geen enkel plekje overslaan omdat ik bang ben voor strepen. De geur was wat eigenaardig (bij veel van dat soort producten), en mijn doekje was ook al gauw droog dus besloot ik er een aantal te gebruiken en vervolgens het halve pakje. Ik was vrij lang bezig. Na alles te hebben aangebracht waste ik zoals gebruikelijk mijn handen ( die al helemaal droog waren). Oh jee…… ik zag nog niks na een half uur, en na een uur ook nog matig, dus ik besloot lekker naar bed te gaan. De volgende ochtend wist ik niet wat ik zag, of eigenlijk héél goed wat ik zag. Ik zag een persoon met donker haar in een wortelkostuum, en nee mijn wekker was echt gegaan .. geen nacht- maar een echte dag-merrie. Ik was totaal oranje, van top tot teen, en mijn handen…. mijn handen, zagen eruit alsof ik 5 dagen non stop mijn woonkamer oranje had geschilderd zonder handschoenen. Man.. wat een drama haha!
Mijn haargrens was ook echt peentjes… ik heb met scrubs geprobeerd van mezelf weer een witte peen te maken, maar dat had allemaal echt geen zin. De mensen in mijn omgeving hebben het er nog steeds over, omdat ik gewoon die dag op pad moest. Met foundation geprobeerd het te ‘’corrigeren’’, maar alles zonder effect.
Ik heb zeker een aantal dagen rondgelopen met deze prachtige (totaal niet) egale teint.
Ik ben er na deze ervaring wel flink van genezen overigens. Voor mij geen selftanningsdoekjes, crèmes, sprays en noem maar op. Dan maar een ww: witte wortel. Waarom doen we dit eigenlijk? Waarom smeren wij zelfbruiner om onze witte huidjes bruiner te laten lijken? Waarom waarderen wij onze bleke huid niet gewoon? Het antwoord is denk ik simpel, weer.. dankzij de media. Een licht tintje wordt beschouwd als “mooi”, het laat je optisch ook wat slanker lijken. En op een of andere manier komt het ook door anderen die altijd zeggen dat je zo’n “lekker gezond kleurtje hebt”. Ik heb hier eerder al eens een stuk over geschreven en dan over te lang zonnebaden en de gevolgen hiervan. Maar er zijn ook echt mensen verslaafd, het is echt een “ziekte”: tanorexia. Gebruinde mensen die almaar bruiner en bruiner willen worden en daarvoor het liefst meerdere keren per dag onder de zonnebank willen. Zonnestudio’s zullen je binnen 48-uur weigeren, maar zo iemand gaat gewoon naar een zonnestudio even verderop. Niemand daar weet dat hij er net onder is geweest. Mensen die lijden aan tanorexia vinden zichzelf nooit bruin genoeg en voelen zich lelijk als ze niet nog bruiner worden. Vooral in Engeland is tanorexia een steeds groter wordend probleem, hier wordt de verslaving ook wel “tanning dependence” genoemd. Mensen met tanorexia hebben vaak een hele diepbruine, soms bijna zwarte kleur met een leerachtige, rimpelige huidstructuur. Als je genezen bent van tanorexia, verdwijnt de diepbruine kleur maar de structuur van je huid wordt nooit meer hetzelfde. Ook de beschadigingen in de huidcellen die kunnen leiden tot huidkanker verdwijnen nooit meer.
Tijdens mijn zoektocht naar wat geschikte plaatjes voor deze blog kwam ik zo veel grappige tegen, je kunt ze zien in de banner.
Tips voor een bleke huid:
– Waardeer je huid, accepteer je eigen huidskleur.
– Mocht je graag een zongebruind tintje willen; ga verantwoord zonnen of onder de zonnebank.
– Gebruik een klein beetje bronzing powder op je jukbeenderen, gebruik een blush (lichtroze of perziktintjes zullen je erg mooi staan) probeer daar rode blush te vermijden.
– Draag in de herfst-winter periode wat gekleurde kleding, een gekleurde sjaal bijvoorbeeld.
– Verzorg je huid, en houd van je huid.
Liefs,
Mireille
https://www.beautybank.nl
mireille@beautybank.nl
