Bang om jezelf te zijn, de controle over jouw eigen lijf niet meer te hebben. Jezelf opsluiten, buitensluiten. Armand zou zo graag zichzelf weer willen zijn, er op uit gaan. Paniek en angst hielden hem binnen. Hij heeft na vijftien jaar een stap gezet en zichzelf aangemeld bij de BeautyBank. En wat een succes ! Armand is langs geweest bij Helen van Helen’s knipkamer.
Vreselijke gebeurtenissen
In 2007, niet lang na het overlijden van mijn moeder (die mijn grote steun was in alles) en na een hele stressvolle ervaring waar ik mij verder niet over uit laat, kreeg ik plotseling een paniekaanval. Ik wist niet wat er gebeurde en ik werd opgehaald door een ambulance.
Na een middag aan de hartmonitor te hebben gelegen mocht ik weer naar huis. Later bleek, in een gesprek met mijn huisarts, dat het een paniekaanval was geweest. Vanaf dat moment kreeg ik ze dagelijks. Soms zelfs meerdere op een dag.
Een paniekaanval uit zich in het volgende: Eerst een zenuwachtig gevoel, dan hyperventilatie. Je hebt het gevoel dat hoe diep je ook ademt, je geen lucht krijgt. Vervolgens voelt het alsof je hele lichaam in brand staat. Van je tenen tot je kruin en je hele huid. Daarna beginnen al je spieren te verkrampen. Je vingers krullen op tot vuisten en je armen en benen trekken zich tegen je romp aan. Je verliest alle controle en zakt in elkaar. Vervolgens moest ik dan overgeven. Dan begon het weer af te zakken.
Je bent dan net als met epilepsie helemaal leeg en verschrikkelijk vermoeid. Het duurde altijd zeker een week om er overheen te komen.
Uiteindelijk na een goede tip op het internet om alle cafeïne uit je leven te bannen (koffie, thee, cola etc etc) kreeg ik ze nog maar 1 keer per week. Ik heb in de loop der tijd psychiaters, hypnotherapeuten en mindfullnes geprobeerd en ben uiteindelijk op eigen kracht een stuk sterker geworden. Ik krijg nu minder vaak paniekaanvallen, maar ze gaan waarschijnlijk nooit helemaal weg.
Stappen naar buiten zetten
Ik heb in de tussentijd wel 15 jaar binnen gezeten. Ik was bang om de straat op te gaan en een aanval te krijgen. Vooral in het openbaar vervoer stappen was een groot probleem. Opgesloten zitten tussen de haltes triggerde vaak een aanval. Maar na 15 jaar van mijn leven vergooid te hebben vond ik het genoeg geweest. Dus ik ben 2,5 jaar geleden begonnen met sporten op een sportclub. Deze sport geeft me de optie om sociaal te zijn met mijn clubgenoten, maar ook om me in mijzelf te keren en even lekker gefocused te zijn op alleen mijzelf.
Nu was het tijd voor de volgende stap. Ik ben openlijk gay en ik wilde graag weer wat vrienden die mij begrijpen wat dat betreft. Met wie ik dingen kan bespreken die je niet met hetero mannen op de sportclub kunt bespreken. (Al zijn mijn sportclubleden erg tolerant in mijn geval)
Dus ik wilde weer uit gaan. Bij gebrek aan financiële middelen beperk ik mij tot 1 keer per maand naar de “berenborrel”. Dit is een sociale gelegenheid in 1 van de gay bars van Amsterdam welke maandelijks wordt gehouden, voor beren (gay mannen met een maatje meer, vaak behaard en met een baard en snor). En al hebben beren een hoog knuffel gehalte, ik had toch een soort reservering/gevoel dat mijn “haar situatie” mij beperkte om contact te leggen. Gay mannen zij toch heel erg van de uiterlijke verzorging en “clean cut” is een begrip dat je veel tegen komt.
Daarom heb ik mij aangemeld voor de BeautyBank. Ik leef van een bijstandsuitkering, heb €85 euro per maand voor eten, kleding en reiskosten. Daarbij heb ik lastig haar dat de meeste kappers niet aankunnen (half kroes). Dus even bij een goedkope kapper binnenlopen zit er voor mij niet in. Zeker niet als je al ruim 10 jaar niet bij een kapper bent geweest en je haarsituatie zo slecht is dat je niet meer weet waar het nekhaar stop en het hoofdhaar begint. Omdat ik lang haar heb droeg ik het altijd in een knotje. Maar dit vaak zo strak dat er veel haar werd uitgetrokken. Voordat ik kaal wordt wilde ik dus wat anders.
BeautyBank behandeling
Bij binnenkomst werd ik welkom geheten en er werd mij door Helen’s collega een kop thee aangeboden. Ik gaf aan dat ik dat alleen kon aannemen als het kruidenthee was want ja, geen cafeïne voor mij! Dus ik kreeg een lekkere kop rooibos thee.
Ik ging met Helen in gesprek over mijn haar. Wat ik wilde, wat de situatie was, en wat het beste was om bij te houden zonder iedere twee weken naar de kapper te moeten. We besloten samen dat het lang blijft maar er moet wel een flink stuk af wat voornamelijk dode punten zijn.
Ik had mijn haar al goed gewassen voor ik naar naartoe ging, maar om het haar even goed nat te maken, gingen we naar de wastafel. Ik ging lekker relaxed in de stoel zitten en Helen waste mijn haar. Ook masseerde ze mijn hoofd wat heerlijk was. Ik werd er rustig van. Ondertussen hadden we een gesprek over mijn angststoornis en zij vertelde dat ze cursussen heeft gedaan voor mindfullness en andere dingen. Dus we hebben gekeken of er nog dingen waren die ik nog niet had geprobeerd.
Nou, op naar de kappersstoel. Ze kamt mijn haar en ik neem ondertussen een slok van mijn thee. Oja, nog even een “ervoor” foto nemen. 1,2,3 hopla.
Ondertussen praat ze me door haar proces heen en legt ze me ook uit hoe ik het zelf thuis kan bijhouden met de tondeuse. Niet van beneden naar boven, maar van voor naar achteren zodat je geen happen neemt uit de rest van het lange haar (voor de zijkanten bij mijn slaap). Ik denk dat er zo’n 15 centimeter af is van de lengte. Het is even vreemd maar het was nodig.
Ondertussen vertellen de collega van Helen en de vrouw die in zijn stoel zit me “hoe een prachtig haar ik heb”. Heel lief. Maar ik heb altijd moeite gehad met mijn haar type. Dus kan altijd moeilijk omgaan met dat soort complimenten. Hihi…
Vervolgens hebben we het over wat voor product in mijn haar te gebruiken. We testen wat dingen uit en komen uit op een soort crème. Dit houd het haar soepel en droogt het haar niet uit zoals de gel die ik voorheen gebruikte. Ik maak me wel een beetje zorgen of ik me dit product wel kan veroorloven. Maar Helen heeft een adres van de groothandel voor me, zodat ik het product voor groothandelprijzen kan halen. Ze geeft me ook nog wat tips wat betreft elastiekjes etc voor mijn haar. Zodat het niet beschadigd.
We zijn klaar! Ik neem de laatste slokken van mijn rooibos thee en hele vraagt of ze me een knuffel mag geven. Natuurlijk! We knuffelen even en ik bedank haar vriendelijk.
Ik loop de deur uit en voel mijn (voor het eerst in 17 jaar) losse haar bouncen bij iedere stap. Dit voelt zo fijn! “Pam! Je haar danst” gaat door mijn hoofd.
Tot slot, ik voel me een stuk zekerder. Verzorgd.
De gaypride was super! Ik voelde me vrij om met iedereen te praten. Ook bij de berenborrel was ik meer open dan voorheen.
