Er is een gezegde, ‘De kruik gaat zo lang te water tot deze barst’. Samengevat betekent dit dat aan alles een grens is. Altijd maar jezelf voorbij lopen, omdat een ander z’n mening belangrijker lijkt. Op een gegeven moment is de grens bereikt, kan je niet meer, het is op, klaar. Je vraagt je soms af, waarom moeten we eerst diep gaan om er achter te komen wat jou nieuwe energie geeft in plaats van dat je jouw energie alleen maar weggeeft. Voor jezelf kiezen vraagt lef want de energievreters nemen het je vaak niet in dank af. Besef dat jij belangrijk bent en durf daar voor uit te komen. Deze cliënte doet het stapje bij beetje
En dan is het op
Bijna drie jaar geleden kwam ik thuis te zitten met een hevige burn-out en depressie. Ik was net afgestudeerd en had een HBO bachelor en een pre-master diploma in mijn zak en was bezig met mijn master. Al jaren liep ik op mijn tandvlees maar ben ik doorgegaan en doorgegaan tot ik letterlijk en figuurlijk instortte… Hoewel het het laatste was wat ik wilde kon ik gewoon niet meer en moest ik mijn studie (tijdelijk) stopzetten. Het plan was om een halfjaar pauze te nemen en het daarna alsnog af te ronden. Een halfjaar werd een jaar, een jaar werd twee jaar en inmiddels zijn we bijna drie jaar verder.
In die drie jaar ben ik veel veranderd. Ik begon met therapie en kreeg begeleiding aan huis waar ik erg dankbaar voor was. Ondertussen had ik ook een hond in huis gehaald die mijn leven eigenlijk heeft gered. Ik leerde steeds meer over mezelf in deze tijd en hoewel dat niet altijd leuk was is dat wel heel belangrijk. Ik realiseerde me dat ik vooral heel lang heb gedaan wat anderen van mij verwachten en dat ik nooit echt in contact met mezelf en mijn lichaam ben geweest. Hoewel ik er nog niet helemaal ben durf ik wel een stuk beter naar mezelf te luisteren.
Vrijwilligerswerk
Na ruim een jaar thuiszitten begon ik me toch wel een beetje te vervelen, ik was er nog lang niet klaar voor om weer te gaan studeren of werken maar ik wilde wel graag iets hebben waardoor ik de deur vaker uitkwam en waar ik voldoening uit kon halen. Na een tijdje zoeken ben ik uiteindelijk terecht gekomen bij mijn huidige vrijwilligerswerk, De Kindertelefoon. Hoewel er zeker hele zware momenten zijn is het ook heel erg leuk en ben ik vooral heel blij dat wij als vrijwilligers er voor alle kinderen in Nederland kunnen zijn!
Mede dankzij mijn vrijwilligerswerk heb ik geleerd wat ik nou écht fijn en belangrijk vind in mijn leven. Dat is het hebben van een prettige (werk)omgeving met leuke collega’s en het idee hebben dat wat ik doe ook echt een positieve impact heeft op de wereld. Dat heb ik altijd wel belangrijk gevonden maar ik realiseer me nu pas dat dát is waar ik energie uithaal en blij van word! Voor mij is het dus nu de taak om nog verder uit te zoeken hoe ik dat wil vormgeven en wat ik daarvoor nodig heb. Hier ben ik mee bezig met behulp van allerlei organisaties en hulpinstellingen, en ik begin er steeds zekerder van te worden wat ik nou wil met mijn leven.
Jezelf verwaarlozen
In de laatste 3 jaar heb ik mijn uiterlijk verzorgen op een extreem laag pitje gezet. Ik realiseerde me tijdens COVID hoe lastig ik het vond om voor mezelf te zorgen als ik het voor niemand anders deed dan mezelf… Zolang ik naar school ging zorgde ik dat ik regelmatig douchte, schone kleren aantrok, en er vertoonbaar uit zag. Toen we in lockdown gingen merkte ik dat ik dat écht voor de ander deed (of zodat ik mezelf niet schaamde) en nu dat wegviel moest ik opeens opzoek naar intrinsieke motivatie… Dat heeft erg lang geduurd en het zal altijd een lastig punt blijven voor me ben ik bang maar het gaat steeds ietsje beter.
Een van mijn grootste struikelpunten is mijn haar verzorgen. Ik heb van nature droog, fijn en krullend haar waar ik eigenlijk nooit echt voor heb leren zorgen en ook niet echt om gaf om eerlijk te zijn. Naar de kapper gaan heb ik altijd een gedoe gevonden… Ik vond het maar ongemakkelijk om daar te zitten (en niet blij te zijn met mijn spiegelbeeld) en het kostte ook best wat geld waar ik steeds minder van had. Tijdens mijn studie had ik geen tijd voor de kapper, vooral omdat het geen prioriteit had voor mij. Toen ik thuis kwam te zitten had ik er in eerste instantie geen energie voor, en uiteindelijk vooral geen geld. Als je moet rondkomen van een uitkering (waar ik trouwens wel heel blij mee en dankbaar voor ben!) moet je vaak keuzes maken met waar je geld aan uitgeeft. Voor mij was dat zelden de kapper aangezien ik het toch meestal vast had en dan zag je niet hoe lang en dood het was!
Schone start
Een tijd geleden kwam ik BeautyBank tegen en heb ik me daarvoor ingeschreven. Ik moet toegeven dat ik allang weer vergeten was dat ik dat had gedaan toen er contact met mij werd opgenomen maar onverwachts kwam dat perfect uit! Momenteel ben ik actief bezig met uitzoeken wat ik nou precies wil via allerlei workshops en daarna ga ik weer solliciteren, toen ik dus het aanbod kreeg om dankzij BeautyBank naar de kapper te gaan voelde dat als een mooie schone start die ik hard nodig had! Nu mijn haar weer een stuk korter en vooral gezonder is voelt het écht alsof ik weer met een schone lei kan beginnen, ik durf mijn haar weer los te doen en ik merk nu al dat het een stuk minder werk kost om het te onderhouden als het ook gezond is.
Sterk
Terugkijkend op de laatste jaren zie ik eindelijk de enorme stappen die ik heb gemaakt, ondanks dat ik het op het moment allemaal te langzaam vond gaan. Ik realiseer me nu dat het allemaal zo moest zijn en dat ik er alleen maar sterker door ben geworden! Mede dankzij BeautyBank ben ik er steeds zekerder van dat ik klaar ben voor de volgende stap en een nieuw begin!
Ontzettend bedankt en heel veel liefs!
Met dank aan Hair & Looks
