Het is half februari als een oproep op social media mijn aandacht trekt. Er wordt gezocht naar een vrouw die haar baan is verloren en in een uitkeringspositie verkeert. Daar wordt aan toegevoegd dat het een vrouw moet zijn die zich herkent in de pijn van financiële krapte en daardoor moet bezuinigen op persoonlijke verzorging, zoals het bezoek aan de kapper.
RAAK! Laat dat nu net de pijn zijn die ik ervaar!
Nadat mijn baan tot een einde is gekomen, verstrijken de eerste maanden met een uitkering, het begin is nog goed te doen, ik kon wat interen op de kleine reserves die ik had en dacht het te kunnen redden. Na een aantal maanden waren de reserves verdwenen als sneeuw voor de zon en begon het steeds krapper te worden. Met twee opgroeiende kindjes in huis gaat de eerste prioriteit daarnaartoe, zij mogen nergens in te kort komen, dat staat in mijn moederhart gegrift.
Mijn baan was dan wel tot een einde gekomen, maar ik was absoluut nog zeer ambitieus, had plannen, zat vol met ideeën en wensen voor de toekomst. In mijn hoofd bouwde ik aan van alles, straalde van binnen en wilde daar maar al te graag mee naar buiten komen, maar voelde me van buiten steeds minder stralen.
Wanneer je deel uit maakt van een bedrijf, groot of klein, dan sta je doorgaans dagelijks in contact met je collega’s, klanten en relaties. Met je collega’s spreek je naast alles dat met werk te maken heeft, ook tussendoor over koetjes en kalfjes, over de leuke en minder leuke dingen uit het leven. Je hoort bij een groep, je wordt daarin gezien, je hebt een bijdragen aan een groter geheel. Dat geeft voldoening, soms meer en soms minder maar hoe dan ook is dit een belangrijk deel van je leven.
Als dat weg valt ontstaat er een groot gat, ook al ben je ambitieus en zit je vol met plannen, er ontstaat een leegte, collega’s spreek je ineens niet meer, het wordt steeds stiller en ook eenzamer.
Zo heb ik dat ook ervaren, de eenzaamheid had een deken over me heen gelegd, soms was het comfortabel, even alleen in mijn eigen schulp kruipen, dan was een dekentje lekker warm, maar hoe langer dat het duurde, het dekentje werd steeds zwaarder, verstikkender en moeilijker van me af te halen.
Door dat het financieel steeds lastiger werd, moest ik op steeds meer gaan bezuinigen dus uiteraard ook op mijn eigen verzorging. De kapper was wel zo’n beetje het laatste waar ik nog naar toe zou gaan op dat moment. Wanneer je jezelf niet meer kunt verzorgen zoals je gewend was, wordt alles doffer, figuurlijk, maar ook letterlijk. Hoe kun je nu steeds meer gaan stralen als de buitenkant steeds doffer wordt?!
Het zat mij enorm in de weg en hield mij ook tegen. Het enorme cadeau van de Beauty Bank kwam voor mij dan ook al een geschenk uit de hemel! Wat heerlijk om weer even verzorgd te worden, om weer even verwend te worden en te mogen en kunnen stralen. Heerlijk!
Mijn verhaal is er slechts een uit de vele die bij de Beauty Bank terecht komen, ik realiseer me heel goed dat ik de potentie en mogelijkheden heb om nog iets op te bouwen, ik heb dan ook een zeer sterkte overtuiging en wil om daarvoor te vechten. Maar er zijn natuurlijk ook mensen die dat uitzicht niet meer hebben, die de kracht, motivatie, vertrouwen verloren zijn met de jaren.
Als alles in het leven je tegen lijkt te zitten, je niet de steun krijgt waar je wel heel veel behoefte aan hebt, zelf niet weet waar je de power nog vandaan moet halen, dan wordt de deken alleen maar zwaarder en zwaarder en zelfs zo zwaar dat deze haast zelf niet meer af te gooien is.
Iedereen verdient het om stralend door het leven te kunnen gaan maar niet iedereen ziet dezelfde kansen en mogelijkheden, niet iedereen heeft de kracht om door te knokken.
Hoe ontzettend fijn is het dan dat er een lichtpuntje kan ontstaan?! Dat je gebeld wordt omdat jouw aanmelding goed is doorgekomen bij de BeautyBank, dat er naar je geluisterd wordt omdat er iemand oprecht is geïnteresseerd in jouw verhaal en dat je dan ook nog de kans krijgt om een afspraak te maken bij een Beauty-professional. Dit lichtpuntje mag het begin zijn van weer gaan stralen, het begin van oude patronen doorbreken, de deken opbergen en naar buiten stappen.
Voor jezelf gaan staan en in beweging komen, ik wens dat voor iedereen!
