De grootste uitdaging waar we tegenaan lopen, kijkend vanuit de BeautyBank, is dat we in een wereld leven waarin schoonheidsidealen worden gecreëerd waar niemand aan kan voldoen maar die ons wel de gedachte inprenten dat we er aan moeten voldoen. Wij spiegelen ons aan de buitenwereld waarin we de beelden die ons opgedrongen worden in de main stream media echt met een vrachtwagen zout zouden moeten bekijken en altijd dienen te relativeren. Voor ons staat anders gelijk aan authentiek en staat jezelf zijn altijd gelijk aan mooi. Dankjewel Monique dat jij jouw verhaal met ons wil delen.
Het dappere verhaal van Monique
Ik ben Monique, inmiddels 46 jaar, moeder van een kanjer van een zoon van 12 jaar en een Happy Single, zo rooskleurig als dit klinkt, is het helaas niet.
In 2014 werd er een levensbedreigende hersentumor ontdekt, ik kreeg dat na een telefoontje vanuit het ziekenhuis bij de KNO-arts te horen. De tumor was groot, zo groot als een pingpongbal en zat tegen mijn hersenstam aan. Er moest snel iets gebeuren…..Ik stond midden in het leven, financieel alles in orde (al was het rond het minimum, ik had geen schulden), vervolgens werd de bodem onder mijn voeten weggeslagen…..
Ik vertelde lachend aan mijn zieke vader dat ik een hersentumor had
Ik vertelde doodleuk aan mijn vader, die destijds ernstig ziek in het ziekenhuis lag, lachend dat ik een hersentumor had. Mijn vaders ogen werden zo groot als schotels…..
Ik heb lang mijn hoofd in het zand gestoken, “het viel wel mee en alles zou wel goed komen”, tot een week voor de operatie. Ik kreeg een paniek aanval, bang om niet meer wakker te worden en mijn zoon en vader nooit meer te zien. De operatie duurde 13 uur, gelukkig werd ik wakker en was de operatie geslaagd. Jammer genoeg, ontstond een dag na de operatie een linkszijdige aangezichtsverlamming. Mijn linkeroog en mijn linker mondhoek hielden op met functioneren…..ik liep rond met een extreem scheef gezicht…
Ik was, qua gezicht, een mooie meid, er werd veel naar mij gekeken……daar was helaas niets meer van over…
Na de operatie heb ik 3 weken, zonder dat er iemand naar mijn omkeek (geen vrienden of familie), gerevalideerd, of getracht dit te doen. Ik had veel klachten en belde heel veel met het ziekenhuis….uiteindelijk resulteerde dit in 2 klacht gesprekken, een onofficiële en een officiële. De protocollen zijn daardoor aangescherpt, omdat er te weinig nazorg was voor dit soort hersentumoren.
Mijn eerste doel bereikt
In december 2014 moest ik van mijn werkgever weer aan het werk, met een scheef gezicht, mezelf niet verstaanbaar kunnen maken, zonder mijn linker mondhoek omhoog te brengen. Ik had een doelenlijst, waar als eerste op stond, een vaste aanstelling. Dat doel heb ik kunnen bereiken….
Na al mijn klagen, kreeg ik een plastisch chirurg, die met BOTOX-injecties ervoor zorgde, dat mijn gezicht symmetrisch was. Ik krijg dit iedere 3 maanden, in de linkerkant van mijn gezicht heb ik spierspasmen, die veel klachten (o.a. heftige migraineaanvallen) veroorzaken. Hopelijk komt er volgend jaar een superspecialist uit Amerika, die mijn gezicht weer in de juiste proporties brengt en mij mijn eigen uiterlijk terug kan geven, door Corona is ook dit op de lange baan geschoven…
De liefst mogelijke moeder zijn
We zijn nu 6 jaar verder, ik heb heel veel klachten, onder andere dat ik me voor mijn uiterlijk zo extreem schaam, dat ik liever niet onder de mensen ben. Ik zit in de ziektewet, omdat ik niet meer voor anderen kan zorgen als er naar mij niet omgekeken wordt (zo voelt dat voor mij..). Er is inmiddels bekend wat ik heb en ik heb een lange weg te gaan.
Op mijn doelen-lijst staat:
Een voorbeeldfunctie zijn voor mijn zoon en de liefst mogelijke moeder zijn
Op mijn doelen-lijst staat: een voorbeeldfunctie zijn voor mijn zoon en de liefst mogelijke moeder zijn, hopelijk kan ik mijn vader, voordat hij er niet meer is, laten zien dat ik weer okay ben met mijzelf. De weg terugvinden en lekker in mijn vel komen te zitten zonder mijzelf te hoeven schamen over hoe ik eruitzie en werkzaam blijven in de thuiszorg want daar ligt mijn passie
Liefdevol voor jezelf zijn
Ik heb genoten van de verwen middag in de salon, waarbij ik UITEINDELIJK het juiste kapsel gekregen heb, waar ik héél blij van wordt. Tis namelijk erg lastig je haar te laten knippen, als je in de spiegel van de kapper moet kijken.
Ik wil Karin en Ellen heel hartelijk bedanken voor de liefdevolle hulp en begrip na mijn aanmelding.
De eerste stap om mij minder te schamen is gezet, de rest komt hopelijk spoedig!! Heel veel liefs, Monique
Ellen en haar ervaring met Monique
Afgelopen week kwam Monique bij mij in Pura Salon. Ik had nog nooit van de BeautyBank gehoord, wat erg eigenlijk . Maar goed we hadden elkaar al aan de telefoon gehad dat scheelde. Monique kwam en wilde niet voor de spiegel dus spiegel omgedraaid want ik wilde dat zij zich helemaal op haar gemak zou voelen.
Prachtige kop met haar, maar helaas ziet zij dat zelf anders en is jammer, een uitdaging van mijn kant om Monique te laten kijken naar zichzelf en heb er alles aan gedaan, haar pa en zoon waren er voor de gezelligheid bij. Kopje thee en koekjes erbij maakte het alles bij elkaar een goede sfeer.
Nadat ik klaar was zei ik tegen Monique; ik wil wel dat je 2 tellen in de spiegel kijkt, doe het voor mij want je bent prachtig en ik wil dat je dat gezien hebt! Ik dacht hier ligt de uitdaging met een knipoog en wat denk je? Ze kijkt en kijkt en kijkt… Ze keek wel 5 minuten dus ! mijn reactie was Monique je hebt veeeeel langer gekeken dan 1 tel ! Zij lachen en haar pa lachen iedereen lol dus. Mijn dag en haar dag en vast ook van haar pa en zoon waren goed . . Het was heel gezellig . .
Veel liefs van Ellen van Pura Salon.
